Ben sevecek tek bir kişiyi bile bulamazken,insanlar hangisini daha çok sevdiğine karar veremediği bu kadar kişiyi nereden buluyor?

Bu nasıl bir düzendir ki, hayatının sonunda iyi bir yerlere gitmek için, sırf kendin için, devamlılığın için, kendini insanlara iyilik yapmak zorunda hissediyorsun.
Şunu kabullenin artık. İnsani olan tek duygu bencillik.

Neden ihtiyacımız var birilerini sevmeye?

Neden tek başımıza yapamıyoruz?

İnsanlar tarih boyunca Nirvana'ya ulaşma çabasındadır. Kusursuzu, mükemmeli ne kadar büyük fedakarlıklar gerekirse de aramaya devam ederler.

Bazıları başarılı olmaya yaklaşır. Kusursuzluğa sanki elini uzatsa dokunacak kadar yakın mesafededir. Ama insanlığından kaybettikleri kusursuzlığuyla örtebileceklerinden çok daha büyüktür. 

Bazıları başarısızlığı görür, ona boyun eğer. Bunlar yeterince büyük şeyleri feda etmemiş olanlardır. Mesela sahip olduğu tek şeyi, insanlığını. 

Yani aslında kusursuz gördüğümüz insanlar, insan olmayanlardır.

Başarısız görüp ayıpladıklarımızsa benliğini vermeyecek kadar insandırlar.

Ve asıl kusursuz insan, birilerinin kendisini sevmesine ihtiyaç duymayan insandır. 

Küçük olmak demek, çikolataya "çukulata" demektir.

Fazlasıyla feminen duygu tercümeleri

Unutmaya çalışırsın.
Unutulmaz.
Tamam, kabul. Yenildim dersin. Sürekli hatırında tutmaya çalışırsın.
Hatırlayamazsın.

Ama bu ikisinden tek bir şey yaparsın. Öğrenirsin.
Güvenmemeyi, beklentilerini düşürmeyi.

Bazen hardal sarısı oje kadar kişiliksiz oluyor yaşadığın şeyler.

Biraz keyifsizseniz ve etrafınızdakilerden sıkıldıysanız,hiç tanımadığınız birine hediye göndermeyi deneyin.Kesinlikle işe yarıyor.

Hala bütün şarkıları birileri için dinlemek. Bunu tanımlayan bir kelime olsa keşke.